Ik zie hoge bergen,bomen en rotsen. De bergen zijn groots, wijds en veel achter elkaar. In de diepte een stuwmeer. De rivier ernaar toe is opgedroogd, er liggen nog kiezels en grote stenen in de watersporen. Ik zit op de richel van een rots, voel me klein hier in het Montsant gebergte bij Siurana in Catalonië. Vogels en vliegen door de lucht en er groeien bloemen in de spleten van de rots. Ik  voel  een zachte wind en de zon op mijn huid en hoofd en het is heerlijk warm in de voorjaarszon. Het voelt verfrissend en maakt mijn hoofd lekker leeg terwijl mijn haar wappert.

Telkens weer prachtige uitzichten

We zijn met 6 vrouwen op Body en Mind reis. We logeren in een landhuis in de bergen, doen veel oefeningen en gesprekken met elkaar, elke dag massages en vandaag zijn we op pad gegaan naar dit oude dorp hoog op het Montsant gebergte. Een goed begaanbare weg vol met haarspeldbochten leidt ons hier naar toe. Na elke bocht weer een ander uitzicht. De kleur van de rotsen verandert, eerst is het rood en hoger is het een geel/wit gesteente. We zien de bergbeklimmers die vlak langs de rotsen omhoog gaan. Boven op de berg parkeren we de auto en lopen over een breed grindpad naar het dorpje toe. Telkens weer nieuwe prachtige vergezichten.

In een ander tijdperk

Als we het dorp inlopen heb ik het gevoel dat ik plots in een ander tijdperk stap, een paar eeuwen terug in de tijd ga. Ik krijg een melancholisch gevoel, een soort heimwee naar die tijd. Alsof ik een vrouw ben die daar woont en zorgt voor kroost en omgeving, gekleed in lange wijde rokken met omslagdoeken.

Steeds stiller

Ik loop weer verder in het nu. Samen met de anderen kom ik aan bij een hoog gelegen terras..Het is rustig vandaag, zegt de bediening en we krijgen een heerlijk kopje koffie geserveerd. We kijken om ons heen en zijn stil van het uitzicht. Zo mooi!
We vervolgen onze wandeling en verderop staat een oud vervallen kerkje en een gedenkplaat van Abudanzia. Dat herinnert ons aan het verhaal van deze vrouw die hier van de rots gesprongen is omdat ze belaagd werd door de moren. Het pad eindigt iets verderop waar we het stuwmeer in volle breedte zien. Je staat vanzelf stil om het allemaal rustig in je op te nemen, het maakt mij steeds stiller van binnen.

Hier wil ik blijven

En nu zit ik hier, op een andere rots, met mijn blijk op hetzelfde stuwmeer.
ik voel me klein en nietig, een met de natuur. Een fijn gevoel.
ik zit
ik hoor
ik voel
ik luister
ik ruik
ik geniet
ik schrijf
en ik zit nog steeds.
Wil hier nog heel lang blijven, met dit gevoel, in deze rust, zo zen!
Op deze prachtige unieke plek!

Wil jij ook mee naar deze prachtige plek?
Ga dan mee met ons op Body en Mind reis van 10-15 mei 2020.