Het weekend wordt stil, alle plannen worden anders na de afzeggingen vanwege het coronavirus. Het is een gekke tijd en de angst regeert. Veel onduidelijkheid en onzekerheid voor ons allemaal. Ik onderzoek mijn eigen standpunt en word heen en weer geslingerd door alle berichten en mijn ongeloof. Dit kan niet waar zijn en het gebeurt toch wel.

Het gaat iedereen aan

Inmiddels heeft echt iedereen ermee te maken en worden besluiten genomen die direct invloed hebben op je dagelijkse leven. Horeca, scholen en kinderopvang dicht heeft nogal impact. In mijn gezin betekent het dat de een als kok in de horeca helemaal niet meer mag gaan werken, twee anderen niet naar hun lessen kunnen gaan, het stappenplan voor afstudeeropdracht moet aanpassen, een ander in vitaal beroep zit en haar kind toch niet naar opvang mag brengen omdat de vader geen vitaal beroep heeft, en nog een ander begint aan zijn nieuwe baan en moet meteen thuis werken. Dit gebeurt nu in elk gezin op een eigen wijze. Het heeft overal gevolgen.

Andere accenten?

Wijzelf, mijn man en ik werken veel thuis, dat kan doorgaan. Toch is dat ook anders, want hoe ziet het er straks uit, welke gevolgen heeft dit op langere termijn? Moeten we andere accenten in ons werk gaan leggen? De boekingen lopen door, blijft dat zo? Wat kunnen wij doen om uit de problemen te blijven? Er zijn maatregelen voor MKB en zzp-ers, wat geldt voor ons, hoe gaan wij ermee om? Waar geven we onze tijd en aandacht aan?

Impact

De impact van alles wat er gebeurt en van alle beslissingen is groot.
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik in mijn directe omgeving nog geen met het coronavirus besmette mensen heb. Dat besef ik en weet ook dat het zomaar anders kan zijn. Ik kan me erin vinden dat grote bijeenkomsten met 100 of meer mensen nu worden afgezegd. Ik realiseer mij dat daar grote financiële gevolgen aan vastzitten en ben benieuwd hoe dat opgelost gaat worden. Ik heb moeite met de uitzonderingen, terwijl ik voor elke beroepsgroep begrip heb. Ik raak vertwijfeld omdat er daar andere belangen voor gaan. Daar is toch ook infectiegevaar.  Ik snap het en erger me tegelijkertijd ook eraan. En wat moet ik doen? Helpt het als ik mijn individuele sessies en kleine groepen van maximaal 5 personen afzeg? Wat is wijsheid, wat is mijn verantwoordelijkheid en welke is van de ander? De angst wordt aangewakkerd, het is overal om ons heen. Ik wil niet in die angst leven.  
Ik spreek een vriendin die in de rouw is vanwege haar overleden moeder. Ze is na een intensieve periode van zorg en rouw weer beetje op de been om als zelfstandige aan de slag te gaan en nu heeft zij ook met afzeggingen te maken. Het is dubbelop voor haar.

Dit is er ook

Ik ben blij met andere geluiden zoals het massaal zenden van positieve energie naar de hele wereld, met berichten over wat wel kan en met het geluid dat hamsteren echt niet nodig is. Ik zie in social media ook berichten van activiteiten die mensen wel kunnen doen. Buiten zijn, boeken lezen, schoonmaken en werkzaamheden die je steeds uitstelt. Dat is er ook..

Bezinnen

Dit weekend werken we in de tuin, opruimen, schoonmaken met hogedrukreiniger en kapotte dingen repareren of weggooien. Het is fijn om te doen. Om in het moment te blijven en rust in hoofd en lijf te voelen. En te bezinnen hoe verder, hoe zelf om te gaan met deze bijzondere situatie. Het is vast ergens goed voor. Geeft het de aarde rust nu wij ons minder verplaatsen? Net op de dag dat hier in Nederland de snelheid in het verkeer gematigd wordt naar 100 km. Is het toeval dat dit samenvalt? Zijn er verborgen krachten aan het werk?
Ik vertrouw erop dat alles goed komt. Voor nu geniet ik van het buiten klussen en van mijn frisse schone heerlijke tuin.